Kwasniewicz - Szable polskie

[Erih]

Czołem Towarzystwu
Co sadzicie o książce jak wyżej? Merytorycznie wartościowa czy nie? Jak wypada w porównaniu z poczciwym Nadolskim?
Wielcem ciekaw opinii!
Pozdrawiam Marcin

[toyotomi]

Czołem Marcinie.

"Szable polskie" - nie znam takiej pozycji Kwaśniewicza.
Musi to coś nowego wydał.

pzdr.
stani

[Erih]

Czołem Towarzystwu.
To na co trafiłem to rosyjskie tłumaczenie Włodzimierza Kwaśniewicza, z roku 1993, a więc pozycja dosyć stara. Wydawnictwo Bellona.
Pozdrawiam Marcin

[toyotomi]

Czołem.

Wydanie Kwaśniewicza z 1993-go, to - "Pięć wieków szabli polskiej".
Pewnie tę pozycję przetłumaczono na rosyjski.
Bo Kwaśniewicz wydał w Petersburgu w 2005-tym, pozycję po rosyjsku - "Польскийe сабли".
...............
Ta rosyjsko-języczna pozycja, nie wnosi nic nowego. To jego wcześniejsze prace - jedynie - po rosyjsku.
Wystarczy zaglądnąć do pozycji z 1993 "Pięć wieków szabli polskiej"
W której znajdziemy - również - wcześniejsze przemyślenia autora z "Szabla polska od XV do końca XVIII w."
.............
Osobiście lubię prace Kwaśniewicza, w których stara się być obiektywny i odnosi się do innych autorów.
Korzystając z opracowań Żygulskiego, lub Meyera.

Jak wypada w porównaniu z poczciwym Nadolskim?

Opracowań - obu tych Panów nie da rady ze sobą porównać.
Nadolski, to - przede wszystkim - średniowiecze. A bliżej współczesności - jedynie "katalogowanie" broni.
(to moje doświadczenie z pozycjami Nadolskiego)
Rzecz jasna, obaj - w swoich pracach - korzystali z opracowań innych bronioznawców.
Z mojej strony - Kwaśniewicz jest bardziej "dokładny" i analityczny.
Nadolskiego, czyta się jak powieść, a Kwaśniewicza jak przewód naukowy.
.............
Tak po prawdzie - co do polskiej szabli - to obu przestudiować warto.

pzdr.
stani

[Erih]

Czołem Towarzystwu.
No to poszukamy sobie Kwaśniewicza na długie zimowe wieczory.
Pozdrawiam Marcin