Czołem Waszmościance.
feniks pisze:napotkałam opis walki "szabli węgierskiej z tasakiem".
To jest możliwe - w przypadku jednej (z dwóch ) konstrukcji głowni tasaków.
Które za czasów sułtana Mahmed'a II Zdobywcy (XVw) osiągnęły formę - bardzo - zbliżoną do szabli.
A co to był - tasak - poniżej.
....................
Tasak, – jako broń – przyjmowana jest najczęściej za broń tzw. chłopską. Co w dużej mierze jest uzasadnione. Oczywiście, tasaka używało – również rycerstwo, – chociaż w znikomym wymiarze.
Broń ta, uznawana jest, za „ubogiego krewnego” miecza z racji swojej dosyć prostej konstrukcji, o jednosiecznej głowni.
Jednocześnie badania bronioznawcze dowodzą, że – tasak – miał bardzo dobre parametry bojowe. Głownia znacznie cieńsza od głowni miecza, dawała lepsze rezultaty cięcia, przy użyciu mniejszej siły. Długość głowni wahająca się w granicach 65-75cm, nadawała się do walki w zwarciu. Dochodzi do tego fakt używania tasaków, jako narzędzia w warunkach obozowiska. A że tasak, poręczny w robocie, dobry do bitki i prosty w wykonaniu. To – jak ulał – pasuje pospólstwu. To chłopstwo i mniej zamożna część społeczeństwa – chętnie – tasaka zażywała. Jako broń niedrogiej produkcji, mogli sobie na niego pozwolić. No i kowal, niekoniecznie mistrzem będąc, taki tasak mógł wyklepać.
Nie jest to regułą. Bo wśród tasaków, zdarzają się egzemplarze z górnej półki, z – rzeczywiście – mistrzowskim wykonaniem i nie dla byle kmiotka. Szczególnie wśród tasaków włoskich, pod koniec XVI w.
.....................
Druga strona medalu – tasak – to tak „pojemne” określenie, że – większość – wszystko, co jest krótsze od miecza, a dłuższe od sztyletu, określaja mianem – tasaka. No i – często – znajdziemy, różne kordy, machairy, kopisy, falcaty, określane mianem – tasaków.
Podejście takie jest błędne, ponieważ przeczy zasadom specyficznej konstrukcji, określonej dla tasaka. Który ewoluował wraz z mieczem, miał swoją linię rozwoju i mutacji konstrukcyjnej.
Konstrukcja broni, określona, jako –
tasak – pojawiła się na przełomie XII i XIII w. we Włoszech, określana, jako – Falchion
(co tłumaczymy jako - „miecz”)I funkcjonowała do XVI wieku włącznie, kiedy to tasaki zaczęto używać – jedynie – w myślistwie i jako narzędzie gospodarskie.
Tasaki w swojej konstrukcji rozwojowej ewoluował w dwie odrębne konstrukcje głowni. Które rozwijały się i mutowały – niezależnie.
a – tasak używany do walki pieszej – głownia płaska, (forma maczety) rozszerzająca się w kierunku sztychu.
……sztych zaokrąglony o różnym promieniu okręgu, w zależności od miejsca i czasu.
b – tasak używany – również - do walki z konia – głownia znacznie węższa – również rozszerzająca się – lekko w kierunku sztychu.
…..sztych wycięty w formę „pazura” o wielkości i kształcie zależnym od miejsca i czasu.
Oprawy obu typów tasaków – to oprawy mieczowe, z jelcem i głowicą trzonu rękojeści.
Tasaki typu „a” – przez cały czas funkcjonowania, nie zmieniały – zbytnio – formy konstrukcji głowni.
Natomiast, tasaki typu „b” – ewoluowały w kierunku formy szabli. Konstrukcja ta – charakterystyczna – dla tasaków włoskich.
Charakterystyczną cechą wczesnych tasaków typu „b” – była krawędź tnąca. Głownie odkuwane i ostrzone były od strony – kwarty „wewnętrznej”
(tak by to było dziś określone).W miarę rozwoju tasaka i mutowaniu konstrukcji w kierunku szabli. Krawędź tnącą formowano po stronie - tercji „zewnętrznej”.
Tasaki, jako eksponaty historii materialnej, są obecnie najrzadziej spotykane w oryginalnych artefaktach – w porównaniu do innej broni białej. Do naszych czasów (w całej Europie) - oryginałów, przetrwało jedynie kilkanaście sztuk.
........................
W Polsce mamy przedstawiciela tej konstrukcji.
Jest to tasak nazywany – mieczem św. Piotra
(lub miecz Malchusa) – znajdujący się w Muzeum Archidiecezjalnym w Poznaniu.
........................
Pomimo – a może przede wszystkim – z braku oryginalnych eksponatów tej konstrukcji. Obecnie – tasak – stanowi formę najczęściej projektowanych i wytwarzanych broni fantazy. Czy to w animacjach komputerowych gier, czy rekwizytów filmowych, czy też rzeczywistych eksponatów dekoracyjnych...........................
Pochodzenie konstrukcji tasaka – niektórzy bronioznawcy wywodzą od broni ludów bliskiego wschodu. Posiłkując się ikonografią z epoki przedstawiającą wyprawy krzyżowe.
Jest to – jedynie – naciąganie faktów, ponieważ wśród tych ludów (saracenów), nie zidentyfikowano żadnego uzbrojenia o konstrukcji, która przyjęta została przez bronioznawców, jako charakterystyczna dla typu broni, określanej mianem – tasaka.
Według badań historyków sztuki, forma i styl broni, jaką – na malowidłach dzierżą saraceni, przedstawiona jest – jedynie, – aby można było rozróżnić, kto jest rycerzem krzyżowym, a kto wrogiem. Ta konwencja artystyczna weszła w życie, gdy standardowy miecz saraceński był prostym mieczem obosiecznym. Wyobrażenie broni na malowidłach, może być oparte na europejskim tasaku. Ale nie stanowi ono, o faktycznym posiadaniu i używaniu tasaków przez wojska saraceńskie.
(inne malowidła z epoki, przedstawiają – w rękach saracenów – maczugi. Co jasno obrazuje jak ówcześni artyści przyklejali saracenom etykietę „wroga”).Odnośnie epokowych malowideł, przedstawiających wojny krzyżowe. Najbardziej prawdopodobnym jest fakt, że artyści mogli obrazować broń saracenów, stylizując wczesny typ osmańskiej broni –
Kılıç, – która była szablą, a nie tasakiem.
.....................
W pojedynku szabli z tasakiem - w przypadku konstrukcji tasaka o głowni typu szablowego - obaj przeciwnicy mieli równe szanse.
W innym przypadku - tasak klękał przed szablą.
pzdr.
stani
gdzie napotkałam opis walki "szabli węgierskiej z tasakiem". Szczerze wróciłam do sceny bo myślałam, że źle przeczytałam, ale jak byk pisało TASAK. 
